Nie chciałam, żebyś odchodził. Ale odszedłeś, zostawiając mnie sam na sam z nieuzasadnionym poczuciem winy i dziwnymi myślami. Nie chciałam, żebyś wracał. Ale wróciłeś, i razem z tymi swoimi bezdennie błękitnymi oczami ponownie wkradłeś się w moje uczucia. To był błąd. Pozwoliłam twej bezradności znowu sobie ze mnie zadrwić.
Jednak tym razem, o dziwo, było inaczej. Powoli przyzwyczaiłam się do twej nieobecności, powoli ją polubiłam. Każda sekunda bez Ciebie utwierdza mnie w przekonaniu o naszym niedopasowaniu. Nasze dłonie już nigdy się nie złączą w uścisku, usta nie wypowiedzą więcej tych dwóch słów, co brzmią jak wiersz...
A teraz kochanie, z całej siły, do widzenia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz